Fietsen in Brussel, voor dummies.

Fietsen in Brussel. De vrees van menig (Neder)Belg. Niet voor niets fietst de lokale bevolking aanzienlijk minder dan in Nederland en zijn er passief-agressieve campagnes nodig om draagvlak te creëren voor ‘de fietser’. Niet voor niets verplaatsen degenen die het wél aandurven zich op snelle stadsfietsen met dunne banden, om zo potentieel levensbedreigende obstakels tactisch te kunnen ontwijken. Niet voor niets dragen fietsende Belgen kekke helmpjes en fluorescerende hesjes om extra op te vallen. Fatsoenlijke fietspaden zijn hier zeldzaam en automobilisten hebben een structurele hekel aan onze trouwe tweewielers.

Wat voor mij het effectiefst is gebleken, is het hebben van een boze blik en van schijt. Hele dikke schijt. Heb schijt zoals de automobilisten ook schijt aan jou hebben, maar hou je aan de regels. Dat is de kunst. De aanhouder wint, maar helaas is de Brusselse automobilist gewend om te winnen. Kin omhoog en een arrogante blik wanneer je een mogelijk gevaarlijke automobilist in zicht krijgt. Bluf, maar blijf alert.

Het allerbelangrijkste is onthouden dat fietsen in Brussel nog steeds minder gevaarlijk is dan een logeerpartijtje met een kaaiman. Zoek geen ongelukken op, maar de grenzen wel. We moeten respect afdwingen bij deze ambetante automobilisten, want het wordt ons zeker niet zomaar gegund.

Oh en als je je fiets even ergens wil parkeren in de stad: zet hem ALTIJD ergens aan vast. De fietsensteelbitches stelen met gemak een fiets in de tijd dat jij ad fundum een pintje achterover slaat.

(afbeeldingen van hier en hier)

De lente valt in Brussel-Zuid

Het wordt weer warmer. De sociale media staan er vol mee en de eerste weinig ondersteuning-biedende plastic teenslippers zijn gespot. Zelfs het lelijke Brussel-Zuid moet eraan geloven.

De Belgen zijn in de war. De ene dag regent het alsof de hemel al een jaar niet gepist heeft, de andere dag kun je zonnen in je zetel. Dit wispelturige weer heeft een verwarrend effect op de Belgen. Waar de één rondloopt op plastic teenslippers en gebloemde zomerjurkjes, draagt de ander nog steeds een wollen winterjas en gebreide sjaal.

Brussel-Zuid.

De zon kan toveren en doet zelfs het aftandse Brussel-Zuid mooi lijken. De straten zijn zonnig, de plastic stoelen staan aan de straat en zelfs de shag-rokende mannen met dikke rupswenkbrauwen trekken massaal de straat op. Gezelligheid alom.

Ook het verslaafde volk rondom het Zuidstation geniet met volle teugen van de eerste zonnestralen. Het goedkope bier hoeft bijvoorbeeld minder rijkelijk te vloeien, omdat door de zon het gewenste effect al sneller wordt bereikt. Daarnaast lijkt het wel of alle dagbierdrinkers uit heel Brussel zich ineens bij het Zuidstation verzamelen. Ze rukken uit in groten getale.

Maar al deze dagbierdrinkers moeten natuurlijk ook ergens plassen na die liters lauwe pils en hoofdpijnwijn. Dus waar gaan ze met z’n allen plassen? Juist. In de openlucht-pisbakken pál naast de uitgang van het station. Dit, in combinatie met de felle zon, voorziet het station van een nog penetrantere pislucht dan die er al hing. 

Brussel-Zuid in de zon is als cupcakes-schijtende pony’s en een regenboog van skittles: een beetje vreemd, maar wel lekker.